Silna wola i bieganie maratonów w kapciach

Nie mam silnej woli. Jak często to mówisz? Założę się, że często.
Gdybyś tylko ją miała dawno byłabyś szczupła i bogata. Prawda?
Tak jakby silna wola była jakimś magiczną cechą, która rozwiązuje wszystkie problemy.
I z której niedostatkiem zmaga się, jakimś cudem, większość ludzi na tym świecie.

Narzekać na jej brak, to tak jakby narzekać, że nie jesteś teraz w stanie, tak jak stoisz, przebiec maratonu.
Mimo najszczerszych chęci, nie dasz rady. Nie jesteś na to przygotowana. Twoje mięśnie są za słabe. I popatrz, stoisz w jednym kapciu!
Jeżeli mimo to spróbujesz i padniesz na piątym kilometrze, czy będziesz winić za to swoje mięśnie? Nie!
Oczywiste będzie dla Ciebie, że wzięłaś na siebie za duży ciężar.
Jeżeli przebiegnięcie maratonu jest faktycznie twoim celem, to od czego zaczniesz?
Dowiesz się jak się do niego przygotować, zaplanujesz treningi i zaczniesz biegać.

To teraz słuchaj; silna wola i mięśnie działają dokładnie tak samo. I jeżeli chcesz, żeby działały lepiej, to musisz je ćwiczyć.

Na początku weź mały ciężarek, powiedzmy 1 kg.
„Dzisiaj będę przestrzegać pór posiłków, tak jak zaplanowałam. Jeżeli mam ochotę zjeść coś niekoniecznie zdrowego, (niech to będzie boczek) to to zjem, ale w porze mojego posiłku.”
To prostsze niż: „Od dzisiaj jem regularnie, super zdrowo, ćwiczę, biegam i gotuję.”
W ten sposób nadwyrężysz nie tylko mięśnie fizyczne, ale te mentalne! Wykończysz je!
Gdy nagle pojawi się jakaś niespodziewana pokusa (wpadnie koleżanka z ciastem) nie będziesz mieć już siły, żeby się jej przeciwstawić. Polegniesz na całej linii i znowu będziesz się zbierać z samego dna.
Dlaczego? Bo cały dzień walczyłaś ze sobą, żeby iść pobiegać, przestrzegać pór posiłków, odmawiać sobie słodyczy itd. Jesteś już strasznie zmęczona!

Potem weź ciężarek nieznacznie większy – 1,5 kg.
Gdy już zaczniesz przestrzegać, zupełnie bez wysiłku, pór jedzenia – gdy wejdzie ci to w krew i przestaniesz fantazjować o podjadaniu, pora na kolejne wyzwanie. Wyrzuć ze swojej diety ten nieszczęsny boczek (czy tam inną słabość).
Będzie to cięższe, niż podnoszenie lekkiego ciężarka, to oczywiste – ale cięższe tylko o pół kilo.
Bo do kilograma, który był na początku, zdążyłaś się już przywzyczaić. Czyli dźwigasz teraz 1.5 kg, ale odczuwalna różnica to tylko 0,5 kg.
Zwiększaj wagę ciężarka stopniowo. Znaj swoje limity i nie szarżuj.
Jest OK, być początkującą. Jest OK stawiać sobie małe wyzwania. Jest OK robić coś powoli, ale skutecznie, zamiast rzucać się z motyką na słońce.

Weź ciężarek jeszcze większy.
Bądź coraz lepsza, dąż do mistrzostwa. To tak jak z ćwiczeniem mięśni. Co z tego, że po miesiącu treningów będziesz w stanie dźwigać 3 kilo, jeżeli potem przestaniesz ćwiczyć. Twoje mięśnie powrócą do stanu pierwotnego. Nic nie zyskasz.

Zresztą silna wola jest tylko jednym z czynników, który determinuje twój sukces. Nie przeceniaj jej roli. Kolejne ważne elementy to plan, przygotowanie, wiara w sukces, zdolność uczenia się na błędach (najlepiej na cudzych), wytrwałość.

W tej grze wszystkie elementy są ważne, ale silna silna wola pomaga. Tak jak silne mięśnie pomagają w maratonach.

Wiesz skąd się wzięła nazwa maraton? Od tego nieszczęsnego gościa, Filippidesa, co to biegł z Maratonu do Aten, żeby ogłosić zwycięstwo wojsk greckich nad perskimi.
Udało się; przebiegł maraton bez przygotowania i to w sandałkach. Ale padł trupem.
Nie polecam.

Edit z 2020: Wiele z moich przekonań przedstawionych we wcześniejszych postach, zostało zweryfikowanych przez czas. To przykład jednego z nich. Czytaj nowsze wpisy, by dowiedzieć się jak ewoluowały moje poglądy wraz z wiekiem i doświadczeniem. 

Published On: 14 sierpnia, 2015Kategorie: NawykTagi: , , , , ,
ania gruszczynska wilczoglodna mentoring banner

Zobacz program, który pomoże Ci odzyskać kontrolę nad jedzeniem

Ze swoimi zaburzeniami byłaś już nawet u wróżki?
 Zobacz program, który w końcu Ci pomoże! 
Odzyskaj 100% kontroli nad jedzeniem, swoim ciałem, zdrowiem, czasem i życiem.

11 komentarzy

  1. Avatar
    pix 25 października, 2015 at 6:27 pm - Odpowiedz

    Post świetny i bardzo ważny. :)

  2. Avatar
    Czarna 2 listopada, 2015 at 12:40 pm - Odpowiedz

    Ciężko zrobić tylko ten pierwszy krok…

    • Wilczo Głodna
      Wilczo Głodna 3 listopada, 2015 at 8:54 am - Odpowiedz

      Tak. Potem jest tylko łatwiej.

      • Avatar
        Marta Ż 24 lipca, 2016 at 12:52 pm - Odpowiedz

        A ja mam wrażenie, że jest coraz t r u d n i e j. Podejmowałam różne próby, różne nawyki i cele rozpisywałam… Teraz to już chyba jest w tym zbyt wiele przeświadczenia o porażce..? Skoro tyle prób nie wyszło. Trudno wystartować z odpowiednio dobrą mocą :) Nie rezygnuję, ale czy to ma sens?

        • Avatar
          Wilczo Glodna 24 lipca, 2016 at 2:48 pm - Odpowiedz

          kochana, widocznie to co robiłaś nie było optymalną strategią. Albo może w pewnym momencie zabrakło szczerości wobec siebie?
          A czy mas sens wymiotowanie do końca życie?

      • Avatar
        Ania The Wolf 24 lipca, 2016 at 7:54 pm - Odpowiedz

        Tylko, kiedy jest to potem?

        • Avatar
          Wilczo Glodna 25 lipca, 2016 at 7:57 am - Odpowiedz

          A kiedy chcesz żeby było?

  3. Avatar
    Młoda 28 listopada, 2015 at 7:02 pm - Odpowiedz

    Dziękuję. Jest co raz lepiej. Napady stopniowo ustają. Stają się tylko co raz rzadszymi wpadkami. Walczę o zdrowie. Siostra i mama zrozumiały jak mi pomóc, pilnują mnie i wspierają w trudnych chwilach. Już prawie za każdym razem wylapuję ten moment, kiedy już nie powinnam jeść. Dziękuję.

  4. Avatar
    agniecha 19 grudnia, 2015 at 2:56 pm - Odpowiedz

    Laal pomogłaś mi jak nic! :D

  5. Avatar
    Ola 27 września, 2017 at 9:40 am - Odpowiedz

    Siedzę i płaczę – ze smutku i szczęścia. Właśnie 'zorientowałam’ się że mam Wilczusia. Inaczej – przyznałam się sama przed sobą że go mam. I z tego powodu płaczę. a ciesze się bo mam nadzieję ze znalazłam rozwiazanie mojej sytuacji… Ciebie Aniu. Czekam właśnie na książkę i modlę się o siły.