Perfekcjonizm

– A teraz proszę powiedzieć nam, jakie są Pani mocne strony? – zapytał zdenerwowaną kandydatkę, mężczyzna w krawacie.
– Ja przede wszystkim jestem perfekcjonistką – oznajmiła z dumą i strachem, czy aby nie za bardzo się chwali.

Taaa, perfekcjonizm jako najbardziej pożądana cecha przyszłego pracownika.

A ja Ci powiem, że na mojej rozmowie kwalifikacyjnej byłby to ostateczny strzał w kolano.
Przez mój mentoring, kurs i skrzynkę mailową ([email protected]) przewinęły się całe rzesze wykończonych sobą perfekcjonistek. Widziałam więc, co to oznacza w praktyce i absolutnie tego nie kupuję. Sama przez lata byłam jedną z nich i wiem, jak niszczy to życie; ogranicza i dusi, jak zabija wszystko co mogłoby być piękne i dobre. A my naiwnie mylimy go z dokładnością, sumiennością i zaangażowaniem. Gruba pomyłka.

Bo perfekcjonizm to życiowy paraliż, to stanie w blokach jeszcze długo po wystrzale na start. To brak decyzji, ponieważ żadna nie wydaje się dostatecznie dobra – perfekcyjna. To czekanie z działaniem w nieskończoność, aż wszystkie gwiazdy nie ułożą się w pomyślną konfigurację. A jak się już ułożą, to jeszcze wiatry muszą wiać sprzyjające, a jak wiatry będą sprzyjające, to jeszcze sto innych warunków ma być spełnionych. Tymczasem Twój statek gnije w porcie, zeżre go rdza i oplotą wodorosty. Nigdy nie wypłyniesz, nie odkryjesz nowych lądów i nie nauczysz się żeglować. Nie dowiesz się co to wiatr – ani ten sprzyjający, ani ten przeciwny. Przeminiesz czekając, bo brak decyzji to także decyzja.

Perfekcjonizm to oberwana tapeta zwisająca latami z braku lepszej, perfekcyjnej. To nienauczone języki – Zacznę tylko wtedy, gdy będę miała całą godzinę dziennie na powtarzanie słówek. A jak już zacznę i się pomylę w jednym zdaniu, to na tym zakończę, przekonana, że jestem idiotką.
To zaniedbane zdrowie – Wezmę się za siebie gdy już znajdę perfekcyjną dietę i plan ćwiczeń.
To pisanie, komponowanie, malowanie do szuflady – Pokażę światu moje dzieła, gdy będą idealne. (Czyli znajdą je po Twojej śmierci.)
To stanie w rozkroku pomiędzy „chcę”, a „nie mogę”.

Perfekcjonizm to zaburzenia odżywiania – tak skrupulatnie trzymamy się diety 1000 kcal, ważąc, mierząc i licząc kalorie, że nasze ciało zmusza nas do objadania się, by przeżyć.
To wieczne niezadowolenie ze swojego wyglądu, nawet jeżeli wyglądam jak milion dolarów.
I wieczne niezadowolenie z wagi, nawet jeżeli wyglądam już jak śmierć.
Krytyka, pogarda, kwaśna mina.

Ale wiesz co się za tym wszystkim kryje?
Czysty strach – że nie jestem wystarczająco dobra, mądra, wartościowa, utalentowana, że nie potrafię i nie zasługuję. I że jak tylko spróbuję, to to wszystko wyjdzie na jaw. Cały świat zobaczy jaka jestem beznadziejna i będą się ze mnie śmiać, śmiać i śmiać.
Ale najgorsze jest to, że zobaczę to ja sama – przekonam się, że wszystko co o sobie w głębi duszy myślę, to niestety prawda.
Do tego za wszelką cenę nie można dopuścić! A więc będę trwać w zawieszeniu, bez porażki i bez sukcesu.

A ja Ci powiem, kochana, że jesteś wystarczająco dobra, mądra, wartościowa i utalentowana, że potrafisz i ZASŁUGUJESZ. Decyzja to tylko próba, jej brak to porażka.
Zrób po prostu pierwszy krok – teraz. Przecież nie musisz dzisiaj skończyć swojego przedsięwzięcia, wystarczy, że zaczniesz.
Daj sobie przyzwolenie na błędy. Każdy mistrz był kiedyś początkującym. Każdy wirtuoz skrzypiec rzępolił kiedyś tak, że uszy więdły.
Błędy są częścią procesu uczenia, stawania się tym, kim od zawsze miałaś być. One nie określają Ciebie jako osoby. Ciebie określa zdolność do podniesienia się po nich i kontynuowania tego co robisz. Wszystkie gwiazdy ułożą się na Twoją korzyść, gdy tylko zaczniesz działać, nie odwrotnie. Spróbuj i daj znać jak poszło.

*

Przeczytaj inspirującą historię Kasi D, która zrobiła jeden maleńki krok i wszystko natychmiast wskoczyło na swoje miejsce jak puzzle. Kasia po dwudziestu latach, wyszła z bulimii w kilka dni: Anioł

*

Kochana, myślę, że potrzebujesz wsparcia i zasługujesz na zdrowie, zapraszam Cię więc na indywidualny mentoring ze mną 1 na 1. Więcej informacji tutaj: mentoring
Przeczytaj opowieści kobiet, które mi zaufały: Ania, Kasia, Ala, Kasia D, Paulina

Zobacz także pierwszą lekcję kursu online: Lekcja 0