Nie komentuj ciała bliźniego swego

Ostatnio na Instagramie obserwuję wspaniały trend uświadamiania ludziom, że komentowanie ciał innych, nie jest ok. Cudowna praca u podstaw, brawo! Bardzo mnie to zainspirowało do dodania moich trzech groszy w temacie, bo widzę, jaką krzywdę może wyrządzić komuś takie gadanie. Dlaczego?

Na pierwszy ogień idą oczywiście, komentarze negatywne. Tutaj sprawa tłumaczy się sama przez się. Jeżeli mówisz komuś, że jest brzydki, gruby czy wziąłby się za siebie, po prostu go ranisz i tyle.

Tak wiem, że po niektórych będzie spływać to jak po kaczce, ale po większości raczej nie spłynie; zwłaszcza po młodej, niepewnej siebie osobie, która na takie rzeczy jest szczególnie wrażliwa. Oczywiste? Niby tak, ale nadal wielu z nas, czuje, że ma prawo zabierać głos w tej kwestii. No przecież skoro wpadło coś do głowy, to trzeba to powiedzieć na głos, co?

Na przykład: „Nie powinnaś nosić spodenek przy takich grubych/chudych/krótkich/koślawych nogach. To wygląda nieestetycznie, a ja jestem estetką.” Otóż nie. Nikt nie ma PRAWA do takich komentarzy, nawet jeżeli coś razi jego wrażliwe oczy. No trudno, niech razi. To już jego problem.

Drugi człowiek może sobie robić ze swoim wyglądem co chce, bo – tak samo jak ty – jest wolny, a jego ciało nie służy do zaspokajania niczyich gustów estetycznych. Kropka.

I nie usprawiedliwiajmy takich tekstów troską, bo to jest troska fałszywa. Jak jej powiem, że przytyła, to ona na pewno coś z tym zrobi? Jak jej poradzę „wziąć się za siebie”, to pewnie od razu wskoczy w dresy i pójdzie biegać? Niestety to tak nie działa. Ona po takim tekście odwiedzi sklep i nakupi sobie słodyczy. Dlaczego? Bo jedzenie to jej sposób na doła… do którego ty ją troskliwie wepchniesz. I kółko się zamknie. Pisałam o tym więcej tu: Negatywna motywacja

Zapamiętajmy sobie raz na zawsze; zawstydzanie drugiej osoby z powodu tego jak wygląda i co robi, nie wpłynie na to, że przestanie to robić. Wręcz przeciwnie, tylko nasili takie zachowanie. Poza tym, pozostawi ślady także na Twojej psychice, bo to co robimy innym, robimy tak naprawdę sobie, ale to już inny temat.

Mały przykład z mojej skrzynki odbiorczej?

„Moja ciocia, która nie widziała mnie kilka lat, na pogrzebie jak mnie zobaczyła, pierwsze co powiedziała „ale Ci się przytyło”. Trudno mi wyjść z kompulsywnego objadania. Potem ciąża i tak przytyłam z 72 do 100kg”

No teraz to na bank autorka tego zwierzenia, prosto z pogrzebu poleci na siłownię.

*

Kolejną kategorią, która też musi wylecieć,  są komentarze pozytywne, wypowiadane autentycznie w dobrej wierze.

No cóż, tutaj trzeba uważać równie mocno. Dlaczego? Ponieważ nigdy nie wiemy, co ten drugi człowiek właśnie przeżywa, co kryje się w jego duszy.

„O jak pięknie schudłaś” – wymknęło nam się nie raz. Ale czy zastanawiałyśmy się kiedyś, że to schudnięcie może być wynikiem straty kogoś bliskiego, depresji, choroby, poważnych problemów? Wyobraź sobie, że opłakujesz śmierć członka najbliższej rodziny. Stres sprawił, że przestałaś jeść i nagle słyszysz taki tekst… Albo od miesięcy walczysz z rakiem i wcale sobie takiego „pięknego schudnięcia” nie życzysz. No właśnie, Twój rozmówca może być w takiej właśnie sytuacji.

A może komplementowana osoba, wpadła w zaburzenia odżywiania i niechcący zmotywowałaś ją (jego, bo faceci też na to cierpią) do dalszych głodówek? Skąd to możesz wiedzieć? Pamiętasz pewnie jak Ty się czułaś, kiedy wszyscy Ci przyklaskiwali, że tak ślicznie schudłaś, więc chciałaś jeszcze i jeszcze. A potem zaczęli Ci mówić, że źle wyglądasz, co… o dziwo też było motywujące do dalszego zrzucania wagi.

No i tutaj naturalnie dochodzimy do komentowania wyglądu osób wychodzących z anoreksji. „Ale się poprawiłaś, ale pięknie! Wow, tak trzymać!” Chcesz dobrze, prawda? Tak, obie to wiemy. Cieszysz się, że koleżanka w końcu zaczęła sobie z tym radzić. Ale czy wiesz, że ten komentarz może spowodować załamanie i dalsze głodzenie się? Skoro tak się poprawiłam, to znaczy, że jestem gruba!

Zresztą co ja Ci będę mówić. Jeżeli czytasz tego bloga, to pewnie znasz to doskonale.

Oddaję głos mojej obserwatorce z Instagrama:

To było strasznie. Po anoreksji extreme hunger, z którym walczyłam. Komentarze o tym jak „dobrze” wyglądam sprawiały, że walczyłam z nim jeszcze bardziej, bo bardzo się wstydziłam tej „utraty kontroli”.
Myślę, że również przez to, normalne wyjście z anoreksji nie było dla 14latki możliwe.

Miałam totalnie takie uczucie „przestańcie oceniać i komentować. To, że nie jestem już taka chuda, nie znaczy, że nie cierpię. Dajcie mi sobie z tym poradzić w spokoju.”

*

No dobrze, ale to nic już nikomu nie można powiedzieć? Przecież komplementy są jednak miłe. Mam nigdy nie skomentować czyjejś przemiany? Słowem się nie zająknąć? To też przecież może sprawić komuś przykrość.

Oczywiście, że możesz coś powiedzieć. Tylko zrób to w przemyślany i dość neutralny sposób.

Oto kilka moich propozycji na nieinwazyjny komplement:

– Bardzo ładnie Ci w tej sukience.

– Do twarzy Ci w tej fryzurze/kolorze.

– Ślicznie się uśmiechasz. Aż miło patrzeć!

– Pięknie dzisiaj wyglądasz.

A jeżeli nie jesteś pewna nawet i tego, to lepiej na razie zamknąć dziubek i poczekać na lepszy moment.

*

A jakie są twoje doświadczenia z komentowaniem?

Jakieś propozycje nieinwazyjnych komplementów?