Rok pod wezwaniem

Zaproponuję wam nową zabawę na nadchodzący rok.
Wiadomo jak to jest: połowa ludzkości robi publiczne postanowienia, a druga połowa twierdzi, że to głupota i nie ma co czekać ze zmianami na jakąś tam datę.
Ale w głębi duszy wszyscy mamy nadzieję, że ten rok będzie lepszy niż poprzedni.

Jednak same wiecie, postanowienia noworoczne to śliski biznes: wręcz przysłowiowo to nigdy nie „wychodzi”. Szkoda po raz kolejny rozbudzać nadzieję.

I tutaj na pomoc przychodzi Wilcza z nowym pomysłem.

Rok pod wezwaniem.

Zamiast robić klasyczne postanowienia (rzucę palenie, schudnę, zacznę oszczędzać), wybierz temat przewodni dla nadchodzącego roku.
Co chcesz osiągnąć, na czym się skupić?
Jak można określić ten cel kilkoma słowami?
Usiądź w ciszy i zamknij oczy. Poczekaj, aż słowa same przyjdą.

Ja myślałam nad tym kilka dni, aż w końcu gdy zasypiałam, pojawił się jasny obraz w mojej głowie.
„Przekraczanie granic”
Takie motto będzie mi przyświecało!
Raz, że planuję być w podróży przez przynajmniej cztery miesiące – Azja i Ameryka Południowa, a dwa: chcę przekroczyć kilka barier mentalnych w mojej głowie.
Ciągle mam wpojoną garść przekonań, których absolutnie chcę się pozbyć, ponieważ mi po prostu nie służą. (No właśnie, jakie są twoje?)

*

Kiedy już znajdziesz swój temat, weź piękny, nowy zeszyt, w którym będziesz pisać o tym przynajmniej raz na trzy dni.
Ja pewnie będę rozglądać się codziennie za okazją, do robienia czegoś, czego się obawiam, a wnioski zanotuję.
Dlaczego? Ponieważ w ten sposób nie stracimy z oczu swojego celu. Skupimy na nim swoją uwagę i nie zapomnimy do czego dążymy.
Siła koncentracji na zadaniu jest tu kluczowa.

Jeżeli chcesz zacząć jeść normalnie, potraktuj to jako przewodnią myśl całego nadchodzącego roku i pracuj nad tym. Czytaj mojego bloga, wyciągaj wnioski z każdego ewentualnego potknięcia i sukcesu i rób codziennie krok do przodu.

To co? Dołączysz?

Napisz w komentarzu jaki będzie Twój temat przewodni. Jestem niezmiernie ciekawa.

*

W zeszłym roku założyłam sobie słoiczek wdzięczności.
Zapisywałam na osobnych karteczkach za co jestem wdzięczna danego dnia.
Genialna sprawa!
Okazało się że jeszcze bardziej zaczęłam dostrzegać małe rzeczy, drobne gest, piękno, dobro, które od zawsze mnie otaczały.
I teraz, na koniec roku mam okazję sobie to wszystko przypomnieć.
Na nowo przeżywam każdy dzień mijającego własnie roku i nie mogę się nadziwić ile dobrych rzeczy mnie spotkało!