świadectwa

Dzisiaj list Ani z którą korespondowałam przez kilka lat. Jak widać, była to korespondencja owocna. * Drogie dziewczyny, kobiety, kochana Aniu. Moja historia będzie kolejnym świadectwem, kolejny potwierdzeniem skuteczności,,metody Wilczo Głodnej". Zwrócicie tutaj proszę uwagę na to, że metoda Ani jest bardzo elastyczna, bardzo indywidualnie dopasowana, mimo że jej ogólne zasady są zgodne z prawami natury, prawami świat. Zacznę może [...]

Aniu, od jakiegoś czasu śledzę Twojego bloga i Twój kanał. Myślę, że niezwykle ważne jest to, w jak racjonalny sposób podchodzisz do ED - zaczynając od podstaw, od tego, że musimy najpierw zaspokoić nasze najbardziej pierwotne potrzeby, żeby móc osiągnąć te wyższe. Myślę, że gdybym nie trafiła na Twój kanał, mogłabym wpaść w niezłe tarapaty... Mam 22 lata, od długiego [...]

Droga Aniu, Od kilku tygodni jem intuicyjnie i jedzenie przestało być w moim życiu na pierwszym miejscu. W końcu jest tak, że jem wtedy, kiedy jestem głodna, że posiłek przygotowuję dopiero wówczas, gdy robię się głodna. Teraz dopiero widzę paranoję, w której byłam wychowana i którą powielałam, a mianowicie, że po zjedzonym śniadaniu zastanawiałam się już co zrobię do jedzenia [...]

Hej, Aniu! U mnie wszystko idzie ku dobremu. Przez wiele lat cierpiałam na kompulsywne jedzenie i miałam epizody bulimiczne, co mnie wykańczało psychicznie. Do tego oczywiście straszne kompleksy i niskie poczucie własnej wartości.  Kilka lat temu trafiłam na Twojego bloga i przyznam szczerze, że to była duża odmiana w moim życiu. Wszystko na nim wyjaśniasz w tak prosty sposób, a [...]

Droga Aniu! Postanowiłam do Ciebie napisać z wielkim DZIĘKUJĘ! Potrafisz otworzyć człowiekowi oczy na rzeczy tak naprawdę logiczne. Nie mam bulimii ani anoreksji. Po prostu się obżerałam i do tego byłam uzależniona od słodyczy. Zdawałam sobie z tego sprawę i już wybierałam się na terapię i po leki. Wtedy przeczytałam Twój post "Beznadziejna dieta", który trafił w sedno. Od tego [...]

Droga Aniu, Nie wiem jak długo byłam bulimiczką, bo zaczęło się jakoś w klasie maturalnej (19 lat), a teraz mam 26 lat. Tylko że wtedy jak się zaczęło, poszłam do psychologa szkolnego i niby mi Pani pomogła - głównie stwierdzeniem, że moje objadanie się i wymiotowanie, to nie jest bulimia. Ucieszyłam się i przestałam wymiotować! Ale potem jakoś raz na [...]

Poniżej zwieńczenie wszystkich odczuć i wniosków, jakie zdołałam do tej pory dostrzec i wynieść. Było to pisane pod wpływem niesamowitych emocji, mam jednak nadzieję, że zdoła Pani coś z tego wykorzystać. Jeszcze raz dziękuję. Bardzo. Natalia * „Czy to możliwe, że jest to tak łatwe?” No dobra. Skłamałabym, gdybym powiedziała, że od razu wszystko było sielankowo. Z początku, gdy trafiłam [...]