Twoja silna wola

Silna wola – coś czego Ci boleśnie brakuje, tak?
Remedium na Twoje wszystkie problemy.
Gdybym tylko miała silną wolę, życie było by takie proste. – powtarzasz sobie.
Pozwól jednak, że się z Tobą nie zgodzę i udowodnię Ci, że jest zupełnie odwrotnie.
Silnej woli to Ty masz aż nadto. Silna wola to Twoje największe przekleństwo.
Chcesz się założyć?

Pamiętasz, kiedyś, na samym początku, dieta to był bułka z masłem.
Tyle, że bez masła i bez bułki.
Jak zaczęłaś? Ja od 1200 kcal, czyli jak mi się wydawało, na lajcie. Jeszcze wtedy nie wiedziałam, że każde cięcie poniżej 1800 to odroczony w czasie wyrok śmierci.
Mi szło jak z płatka. A Tobie?
Przypominasz sobie ten stan euforii?
W końcu ciało robi to co chce wyprany w mediach umysł – chudnie.

Pamiętam, jak unosiłam się na chmurze samozadowolenia. Ponad głowami wszystkich śmiertelników, którzy muszą żreć. Kartofle na przykład. Albo kiełbachę.
Ja już nic nie muszę i nie będę. Jestem poza jedzeniem. Mnie ono nie dotyczy.
Mielenie ozorem? Fu.
Pamiętam z jaką pogardą patrzyłam na wszystkich obleśnych zjadaczy obiadu.
Że też się nie mogą powstrzymać, warchlaki jedne.

*

Resztę historii już znasz. Wcale nie z mojego bloga, ale z własnego życia.
Nagłe zatrzymanie procesu chudnięcia, dalsze zmniejszenie kalorii, przygnębienie i smutek, pierwsze ataki objadania się, pierwsze przeczyszczanie, pierwsza myśl samobójcza, pierwsza terapia, pierwsze kłamstwo: Już jest dobrze, mamusiu.
I ta straszna niemoc napychania się do granic możliwości…
Ile to już lat? U mnie było 15.

Za każdym razem wstawałaś i postanawiałaś: Biorę się w garść… I szłaś na dietę.

Tak właśnie często zaczynają się maile od Ciebie.
Wzięłam się w garść. W zaciśniętą pięść.
Zmęczona po dniach, tygodniach czy miesiącach objadania się, postanawiasz z tym raz na zawsze skończyć. Więc za fraki i do pionu.
Ania, idzie mi tak dobrze, 4 małe posiłki, codziennie ćwiczenia, kolacja o 19, zasypiam dosyć głodna, ale daję radę.
(Dostaję zdjęcia tych posiłków a tam kawałek żytniego chleba, ciasteczko, trochę owoców i dużo dużo sałaty)

No ale przecież jest dobrze. Na zaciśniętych zębach i na fali entuzjazmu. Za każdym razem co raz trudniej na nią wskoczyć, ale jak wskoczysz to się trzymasz.
A potem wszystko znowu, jak zawsze, nieodmiennie pada. Na pysk.
Mówisz: Coś we mnie pękło. Objadam się czwarty dzień, tydzień, miesiąc, rok (tak, tak) i nie mogę przestać.

I tutaj wyciągasz pewien wniosek.
Wniosek, który odpowiada za największą tragedią twojego życia: Nie mam silnej woli.

A przecież jest dokładnie odwrotnie!
Właśnie dlatego, że masz jej więcej niż 99% ludzkości, doprowadziłaś się do tej sytuacji!
Pomyśl, kto najdłużej wytrwał na diecie?
Kto został królową odchudzania?
Komu wszyscy prawili komplementy?
Kto nie zjadł ani grama słodyczy przez całe miesiące (lata)?
Kto zasuwał codziennie na siłownie? Z grypą, z anginą, ze złamaną nogą.
Kto wolał oblać sprawdzian, niż zjeść kolację by móc się uczyć?
Kto wydłubywał skrupulatnie przez pół godziny rodzynki z bio musli bez cukru?
Komu zaczęły wypadać włosy?
Kto stracił okres?
Kto wybrał kłamstwo zamiast posiłku?
Kto stał wytrzymał przez całą imprezę przy zastawionym stole bez skubnięcia nawet odrobiny?
Na kogo ludzie zaczęli patrzeć z przerażeniem?
Kto wylądował w szpitalu, zawalił rok, stracił związek, radość, ochotę do życia?
Kto mimo tego nie przestał?

Ty. Ty. Ty.

Ty dokonałaś nadludzkich wysiłków, by dopiąć swojego celu.
Co jak co, ale wolę to masz żelazną, najmocniejszą.
Tak wielką, że zdołałaś prawie (PRAWIE) przechytrzyć naturę. Że organizm musiał wytoczyć naprawdę najcięższe działa i zmusić Cię do jedzenia, żebyś nie zagłodziła się na śmierć!
Dziewczyno, przecież on się domagał JEŚĆ miesiącami, czy nawet latami. Dzień w dzień, godzina po godzinie, minuta po minucie, non stop. A Ty nic.
Powiedziałabym: Czapki z głów.
Problem tylko, że wybrałaś zły cel i złe środki do niego.
A więc te czapki, smętnie wędrują w dół. Jak na jakimś pogrzebie.

Na szczęście Twój organizm wygrał walkę o życie.

Zapytasz gdzie te szczęściary, którym się cholera udało w bitwę z naturą?
Odpowiedź jest jedna: Na cmentarzu.

*

Ale Ty wyciągnęłaś z tego wszystkiego koszmarnie błędne wnioski.
Lekcja, którą daje Ci twoje ciało nie brzmi: Nie masz silnej woli, ale: Każda dieta prowadzi do objadania się.
Już o tym pisałam i w poście o wahadle i w pamiętnym poście o Newtonie.
To wszystko czyste prawa fizyki.
Przypomnijmy w skrócie III zasadę dynamiki:
Każdej akcji towarzyszy reakcja równa co do wartości i kierunku, lecz przeciwnie zwrócona.

To także tyczy się dynamiki bulimii i kompulsywnego objadania się.
Każda dieta ma swój odpowiednik w obżeraniu się.
Tydzień diety – tydzień obżerania się,
Miesiąc diety – miesiąc obżerania się.
Deficyt 10000 kcal w tydzień – pożarte 10000 w jeden dzień.
W naturze nic nie ginie, a wszystkie rachunki zgadzać się muszą.

A więc nie, nie masz słabej woli. Masz tą wolę niechcący nakierowaną przeciwko sobie. Robisz z niej zły użytek.
Trzymasz nóż za ostrze.
Chciałaś zrobić coś absolutnie szalonego, bez precedensu; chciałaś dobrowolnie wyrzec się jedzenia, czyli czegoś co jest niezbędne do życia – tak jak oddychanie, picie i sen.
To wbrew milionom lat ewolucji, wbrew naturze, wbrew życiu jako takiemu.
To się nie ma prawa udać – dzięki Bogu – nigdy.

Zapamiętaj raz na zawsze: każda próba diety, wcześniej czy później zostanie zmiażdżona. Każda najsilniejsza wola wycelowana przeciwko potężnej naturze, złamana.
Nawet tak niesamowicie silna jak Twoja.

*

Jeżeli potrzebujesz wsparcia, zapraszam Cię na indywidualny mentoring ze mną 1 na 1. Więcej informacji tutaj: mentoring
Przeczytaj opowieści kobiet, które mi zaufały: Ania, Kasia, Ala, Kasia D, Paulina

Albo na kurs online. Pierwsza lekcja tutaj: Lekcja 0

Zawsze możesz też do mnie napisać: [email protected]