Tyrania pozytywnego myślenia

Kiedyś robiłam już na ten temat filmik, ale powtórzę dzisiaj niektóre kwestie i dodam coś nowego.

Pamiętasz może, jak kilka lat temu polecałam wszem i wobec książki takie jak „Sekret”, „Obudź w sobie olbrzyma” i jeszcze inne poradniki pozytywnej psychologii, produktywności i zajebistości?
No właśnie, był to czas, kiedy byłam nimi absolutnie zafascynowana. Moje wcześniejsze życie upływało pod znakiem ofiary i poczucie, że mogę odzyskać nad nim władzę, było niezmiernie uwalniające.

Tak więc przez około dwa lata starałam się myśleć tylko pozytywnie, kreowałam mapy marzeń i wizualizowałam swoje wszystkie sukcesy. Później zaprzestałam tego, za sprawą zdarzeń opisywanych w tym poście.

I nie zrozum mnie źle, nie mam nic przeciwko takim książkom. Wiem, że tak zwane „pozytywne myślenie” do pewnego stopnia działa i poprawia jakość naszego życia. Ma ono jednak także swoje ciemne strony, o których teraz opowiem.

Policjant myśli

Cały trend pozytywnego myślenia przypomina właśnie bawienia się w policjanta myśli. A więc budzisz się rano i od razu praktykujesz wdzięczność. Wymieniasz wszystko, co otrzymałaś za darmo od losu. Wow, ile tego jest! Jedziesz do pracy. Korki? To nic! Ty starasz się szukać pozytywów. Przynajmniej posłucham sobie przyjemnie radia. Szefowa coś marudzi, koleżanka ma zły humor, ja sama nie wyglądam za dobrze, kawa się wylała… Ehhh ile jeszcze tego będzie?

Negatywne myśli zaczynają wkradać się do Twojej głowy i czujesz, że coraz ciężej Ci je zatrzymać. W końcu jakaś jedna wyjątkowa paskuda wymyka się spod policyjnego nadzoru i rujnuje Ci cały nastrój. Nie masz siły się z nią kłócić ani „zamieniać na pozytywną”. Patrzysz więc jak Twoje optymistyczne nastawienie tonie w czarnej masie problemów.

Co ja sobie próbowałam wmówić? Przecież moja praca jest beznadziejna, mój wygląd odbiega od ideału i jakoś jeszcze nie schudłam wizualizując sobie mniejsze spodnie. Do dupy z tym!

Prawo przyciągania problemów

Pewnie słyszałaś nie raz o tak zwanym prawie przyciągania? Założenie jest takie, że jeżeli myślisz pozytywnie i wizualizujesz pozytywne rzeczy, to właśnie to do siebie przyciągasz.
A co, jeżeli pomyślę coś negatywnego? Czy przyciągnę do siebie coś negatywnego?

Miałam niedawno na moim coachingu dziewczynę, która była przerażona tym, że ciągle myśli o raku. To była jej fobia i obsesja. Problem był jednak jeszcze bardziej złożony, ponieważ nie dość, że bała się ona choroby samej w sobie, to bała się także, że przyciągnie ją do siebie, bo się jej boi.
Jej strach miał więc dwa poziomy: myśli o czymś złym oraz myśli o myślach o czymś złym. Niezły bigos, co?

Wytłumaczyłam jej więc, że myślenie o raku nie przywołuje raka. Myślenie o raku jest „rakiem” samym w sobie; mordercą naszego nastroju. Nikt nie musi się martwić ani chorobą, ani tym, że ją do siebie „przywoła”, bo to czy zachorujemy czy nie, ostatecznie nie zależy od nas. Oczywiście, możemy żyć higienicznie i zdrowo, ale i tak nie możemy zagwarantować sobie, że będziemy zdrowi. Tego po prostu nie ma w naszych kartach, które dostałyśmy od losu.

Poza tym, obawa, że coś złego się do nas przypląta, jeżeli będziemy o tym myśleć, to znowu niezrozumienie jak działa nasze doświadczenie życia. Powtórzę jeszcze raz. My nie boimy się tego, czego myślimy, że się boimy (raka). My boimy się tego, co myślimy (myśli o raku).
A co za tym idzie: „Gdyby tylko ludzie przestali bać się tego, czego doświadczają, samo to zmieniłoby świat.” (Syd Banks)
Nie bój się wiec swoich myśli; pozytywnych czy negatywnych. To tylko myśli i przejdą, tak ja przyszły. Nie musisz nic z nimi robić.

A jeżeli ktoś mi umrze?

Trzecia pułapka tak zwanego „pozytywnego myślenia”, to nienaturalne próby zamienienia każdego negatywnego wydarzenia na pozytywne. No przecież utrata pracy to nie tragedia, ale szansa na inną, lepszą karierę. Rozwód zaś to okazja do dalszego rozwoju i otwarte drzwi ku nowym możliwością. Tiaaa
A jak ktoś Ci umrze? To też dobrze?

I potem przychodzą do mnie dziewczyny totalnie załamane tym, że czują pustkę, smutek, żal. A przecież nie powinny tak czuć! Wystarczy tylko przemianować problem w okazję i już.
No nie, moi mili. Tak to nie działa. Czasami dzieją się rzeczy, których za cholerę nie da się określić jako pozytywne. Każdy człowiek dostanie swoją porcję takich wydarzeń; nasi bliscy zachorują i umrą, nasze plany nie wypalą, a my same będziemy mierzyć się z bólem i strachem.

Jednak całe piękno polega na tym, że wcale nie musimy w tym tonąć. To nie musi nas złamać i sponiewierać na całe życie. Wiedząc, że każda emocja minie, że nic nie trwa wieczne, odnajdziesz w sobie niesamowite pokłady odporności i kreatywności, które poprowadzą Cię za rączkę w tych trudnych momentach.
Widzę to bardzo często w mojej pracy. W obliczu tragedii, ludzie wspinają się na wyżyny geniuszu; naprawdę. Moje podopieczne mierzą się czasami z dramatami wprost niewyobrażalnymi – i dają radę.

Płaskie życie

I po ostatnie; trwanie tylko w pozytywnym myśleniu, z pozytywnymi ludźmi wokół, w pozytywnym świecie jest po prostu nierealne. Jeżeli będziesz robić wszystko, by w ten sposób żyć, być może i osiągniesz cel. Szybko jednak przekonasz się, że Twój świat skurczył się i spłaszczył do rozmiarów Instagrmowego zdjęcia, na którym wszystko jest tylko wspaniale.

Bycie człowiekiem to całe spektrum uczuć i emocji. Jeżeli wiemy, że żadna z nich nic nam nie „zrobi” i że podołamy każdemu wyzwaniu życiowemu – nie ma sensu preferować jednej emocji ponad drugą. Można przeżywać je wszystkie w pełni i doceniać ich piękno.

*

OSTATNI DZWONEK, ŻEBY DOŁĄCZYĆ DO KURSU „POKONAJ WILKA, ODZYSKAJ SIEBIE”. KOLEJNA OKAZJA ZA PÓŁ ROKU!