Niedziela bez Wilka: wolny człowiek, Krysia

Cześć jestem Krysia i jestem wolnym człowiekiem!

Jestem wolna od diet, kalorii, liczenia makroskładników, zakatowywania swego ciała przez treningi, kompulsji, obsesyjnego myślenia o jedzeniu, bezmyślnego porównywania się do innych, nienawiści do siebie.

Nie udałoby mi się to, gdyby nie Ty-Aniu. Te 6 tygodni współpracy spowodowało większą metamorfozę i rewolucję niż jakakolwiek inna dieta, wizyta u psychologa, rady rodziny, przyjaciół, znajomych, jutuberów, celebrytów a nawet większą niż przeprowadza Magdy Gessler w restauracjach :D.

Słuchając się Twoich wytycznych, zaczęłam słuchać swojego organizmu, a ten z dnia na dzień zaufał mi na nowo. Jak się okazało – nie jestem beznadziejnym przypadkiem – co już uważałam za pewnik po tylu latach poszukiwań idealnej diety i planu treningowego. Co więcej – mogę jeść to co lubię i to na co mam ochotę. Zjeść – i nie myśleć o tym więcej, cieszyć się z posiłku, towarzystwa, otoczenia i nie skupiać się, ile czasu powinnam poświęcić na trening i ile powinnam się przegłodzić w zamian.

Niejednokrotnie dostałam realne potwierdzenie tego co przekazywałaś mi Aniu w trakcie mentoringu – ludzie, którzy jedzą normalnie nie są grubi. Tak jak mówiłaś – właśnie dlatego że tak jedzą, a nie „pomimo”. I wręcz przeciwnie – wg moich obserwacji im mniej ktoś je w ciągu dnia, tym gorzej wygląda, bo prędzej czy później te kalorie organizm dostarczy – najczęściej w postaci dużej ilości przetworzonych przekąsek, słodyczy itp.

W trakcie naszego mentoringu zjadłam drożdżówkę albo naleśniki i nie było napadu. A masło orzechowe jest teraz dodatkiem do owsianki a nie posiłkiem samym w sobie wyjadanym łyżką w nocy prosto ze słoika. Dla mnie to teraz zwyczajne jedzenie. Pomimo otaczającej mnie ogromnej ilości osób odchudzających się – nie wzoruję się na innych. Nie chcę wrócić do tego co trwało latami.

Metamorfoza zaszła jeszcze w innym aspekcie, którego w ogóle nie przewidywałam. Zawsze- pomimo zaburzeń odżywiania uważałam się za osobę otwartą, aktywną. Jednak w trakcie mentoringu zaczęłam wracać do swoich pasji sprzed paru lat – kupiłam nową gitarę, znowu zaczęłam żeglować.
Nie wiem, czy wyniknęło to z większej ilości czasu, pieniędzy, ale wyszło to zupełnie naturalnie. A wydawałoby się, że to nowym hobby powinnam leczyć zaburzenia, tak jak mi zawsze mówiono. A tu jest odwrotnie!

Dawno nie czułam tyle energii w sobie i chęci do działania! Teraz już jestem nie do zatrzymania! Jeżeli ktokolwiek zastanawia się czy taki mentoring może pomóc, nawet przypadkom „beznadziejnym” – to tak! I ja jestem tego najlepszym przykładem. Jest to najlepsza inwestycja a zarazem prezent dla swojego ciała i ducha. Z miłości do siebie!

Aniu, jesteś cudowna! Dzięki Tobie wróciłam do swojego prawdziwego ja.
Działaj dalej,bo to co robisz ma naprawdę ogromny sens i potrafi zmienić niejedno życie!

Ex-Wilczek Krysia

PS. Mimo, że nie startowałam z dużą nadwyżką, waga powolutku spada – chociaż nie ważę się, widzę to w lustrze. Proces jest powolny, ale nie czuję na sobie presji – wiem, że jestem na dobrej drodze.

PS2. A tyle energii na treningach to dawno nie miałam!