Teoria nastrojów

Ten post miał się nazywać „jak sobie ufać” i de facto będzie właśnie o tym. Stwierdziłam jednak, że tytuł ten mógłby być bardzo mylący, bo większość ludzi odebrałaby go jako tekst o relacji ze sobą. A on jest trochę o czymś innym; o tym jak sobie zaufać, że to co robimy, mówimy a nawet myślimy jest „wysokiej jakości” i jeżeli otworzymy buzię, czy wprowadzimy nasz pomysł w czyn, nie będziemy musieli tego odkręcać i nikogo przepraszać.

Ta jakość związana jest mocno z tym, w jakim nastroju aktualnie jesteśmy.

Na początek trochę teorii: Nastrój każdego człowieka faluje przez cały dzień, każdego dnia. Raz jest wysoki, raz taki sobie, potem znowu pnie się w górę, a następnie spada. Dzieje się tak u każdego, od kołyski aż po grób. Nie ma osoby, u której nastrój pozostawałby stały i niezmienny, aczkolwiek sinusoida tych wahań to rzecz bardzo indywidualna. U niektórych jest ona łagodna, a u innych przypomina wykres giełdy w kryzysie.

Nawet ludzie najbardziej pozytywni mają swoje dołki, a ci w ciężkiej depresji doświadczają zwyżek nastroju. Jednak i jedni i drudzy mają tendencje do ignorowania tego faktu i dlatego mają takie a nie inne doświadczenie życia. O tym opowiem więcej innym razem.

No dobrze, ale czym w ogóle jest ten tak zwany nastrój?

Jest to ogół myśli i emocji, które mamy w danym momencie. Jak już wiemy z tego bloga, myśli i emocje występują zawsze razem. Zawsze czujemy wyłącznie to, co myślimy, a nie tak zwaną rzeczywistość. Jeżeli myślimy coś smutnego – czujemy się smutni, jeżeli wesołego – jesteśmy weseli. Nie można myśleć smutnych rzeczy i być wesołym. Nastrój odpowiada więc 1 do 1 temu, co się dzieje w Twojej głowie.

Tak zbudowany jest nasz psychologiczny system. Jednak mało kto to rozumie. Próbujemy więc go naprawić, by pozostać wyłącznie w wysokich nastrojach. Dołki są dla nas niezrozumiałe i przez to niewygodne, a często przerażające. Jeżeli nie rozumiałabyś, na przykład, że ból fizyczny mówi Ci, że masz zabrać rękę z tego palnika, to też byłabyś nim przerażona, prawda?

Wszystko zmieni się, kiedy to zrozumiesz. Nie tylko przestaniesz się złościć na swoje nastroje, ale wykorzystasz je na swoją korzyść – jako termometr Twojego zdrowia psychicznego. Oczywiście nie znaczy to, że zdrowie psychiczne gdzieś znika. Ono zawsze tam jest, dla każdego, ale bywa przykryte naszym własnym myśleniem. Im czarniejsze i gęstsze to myślenie, tym mniej zdrowia psychicznego spod niego widać. Tak jak widać mniej słońca w bardzo pochmurny dzień.

A im mniejszy masz dostęp do swojej prawdziwej natury – spokoju, zadowolenia i miłości, tym mniej możesz sobie ufać. Tak jak nie ufasz niebu, że zaraz nie lunie, kiedy widzisz czarne chmury – tak samo nie ufasz swoim osądom, kiedy widzisz chmury myśli. Wiesz wtedy, że jeżeli w tym czarnym nastroju otworzysz dzioba, twój partner/rodzic/dziecko dostanie mentalną brudną ścierą w twarz. To co wypłynie z Twoich ust, nie będzie zbyt konstruktywne. Kiedy zaś zaczniesz myśleć o przyszłości, raczej wyjdzie ci, że wylądujesz pod mostem.

Podam Ci mały przykład ze swojego życia. Kiedy miałam Covid, czułam się paskudnie. Akurat wtedy wypadł mi call z moją mentorką, Lindą. Od progu zaczęłam jej marudzić, że wszystko jest nie tak, a ja chyba nigdy nie będę dobrym coachem.

Mądra Linda zatrzymała mnie w pół słowa: „Anna, ty jesteś po prostu chora i źle się czujesz. Nic więcej się nie dzieje.  Jesteś jak człowiek, który ma brudne ręce i brudzi wszystko, czego dotyka, a potem dziwi się, że wszystko jest czarne. W tym stanie zostaw swoje myślenie w spokoju! (Stay away from your thinking).”

Jakoś mnie to mocno trafiło – to była tak prosta i tak zdroworozsądkowa rada, a ja nigdy o tym w ten sposób nie pomyślałam! Teraz stosuje ją w życiu codziennie. Kiedy czuję się smutna, zła czy głodna(!), nie zabieram się za myślenie o tym, jak sobie radzę w pracy/związku i nie podejmuję życiowych decyzji.

Do tego szczerze ostrzegam partnera, że jestem w niskim nastroju i że ma wziąć na to poprawkę, jeżeli coś palnę. Jeżeli on naciska na jakąś „poważną rozmowę”, mówię mu: „Ok, ale pogadasz z moim niskim nastrojem, nie ze mną. Chcesz?”. On zazwyczaj nie chce, no chyba że sam jest w swoim „low mood” i odbiera te radę jako atak. Ale to dzieje się rzadko.

To jedna rada Lindy, zmieniła moje życie i uczyniła je o wiele łatwiejszym. Dlatego chcę się nią podzielić także z Tobą.

Bo czy to nie jest super rzecz, mieć taki system nawigacji i jeszcze zrozumieć, jak on działa? Dostajesz tutaj ode mnie instrukcję jego obsługi. Z nią, wykorzystasz go prawidłowo i nie zjedziesz w przepaść, bo nie wiedziałaś, że jak „coś” mówi w samochodzie „skręć w lewo”, to jest to GPS i trzeba go słuchać. Z nią nie spalisz sobie ręki na kuchence, bo nie wiedziałaś, że jak boli, to trzeba zabrać rękę, a nie trzymać ją jeszcze bardziej. Z nią nie pójdziesz kichać na innych, bo nie wiesz, że trzeba kichać w chusteczkę….

Jeżeli zrozumiesz korelację między nastrojem, a jakością twoich działań, twoje życie też stanie się o wiele łatwiejsze. Po prostu będziesz widziała kiedy sobie ufać, a kiedy nie i nie narobisz głupot.  

*

Jeżeli chcesz to zrozumieć głębiej i zacząć żyć z zupełnie innego poziomu, zapraszam na mój coaching. Jeżeli zaś chcesz naprawić relację z jedzeniem (i też prowadzić życie z innego poziomu), zapraszam na mentoring.

Po książki na ten temat, zapraszam na wydawnictwowilcza.pl