Użalanie się nad sobą

Myślę, że poza zaburzeniami odżywiania, to kolejna epidemia, która dopada Wilczyce. Narzekamy dużo i chętnie na swój los. Godzinami rozmyślamy, dlaczego właśnie nas dotknęło to wstrętne uzależnienie i ile jeszcze kilogramów przyjdzie nam przytyć.
Myślimy o tym jakie to jesteśmy beznadziejne i słabe, bo nie potrafimy zachowywać się normalnie wobec tak prostej rzeczy, jaką jest jedzenie.
A potem próbujemy ze wszystkich sił to naprawić, wymyślając kolejny plan diety, ćwiczeń i – mówiąc w skrócie – kontroli, który skończy się kolejną, spektakularną porażką.

A to z kolei da nam powód do dalszego użalania się nad sobą.
Nie wiem jak Wy, ale ja pochodzę, ze środowiska, gdzie takie podejście do siebie i do świata, było normą.
Nawet nie tyle użalanie się jako takie było na topie, ale generalnie marudzenie na zły los, zły świat i niesprzyjające warunki.
„Jak się zmienią warunki, to zmieni się nasze życie” – to słyszałam ciągle w dzieciństwie. I czekała wraz ze wszystkimi na jakiś łut szczęścia, pomyślne wiatry czy wygraną w totka. A w między czasie narzekałam.

A czym jest takie podejście? Już piszę:

1. Egocentryzm

To chyba największe nieporozumienie świata: że jeżeli mówimy o sobie źle, to wykazujemy się niejaką skromnością. Bzdura! Narzekanie na siebie, doszukiwanie się ciągle swoich wad i wytykanie ich sobie z całą zawziętością godną lepszej sprawy – to skrajny egocentryzm. Dlaczego? Bo myślisz wtedy tylko o sobie. Co z tego, że negatywnie? Twoja osoba absorbuje Cię w 100% i pochłania Twój czas, którym mogłabyś wykorzystać w bardziej produktywny sposób.

2. Wyuczona bezradność

Nic tak nie odbiera nam mocy jak utrwalane w sobie przekonanie, że niczego nie potrafimy. Jak to powiedział Henry Ford: Jeżeli myślisz, że potrafisz- masz rację. Jeżeli myślisz, że nie potrafisz – też masz rację. Tak jest, koniec i kropka.

3. Tracenie czasu

Halo, mamy tylko około 700 000 godzin w tym życiu. Każda godzina spędzona nad bezproduktywnym użaleniu się nad sobą, jest bezpowrotnie stracona.

4. Więcej tego co znamy, a zero nowości

Ciągle mielimy stare myśli i przez to nie może przyjść nam do głowy nic nowego. Tak jak się to mówi w naukach wschodu; jeżeli chcesz napić się świeżej herbaty, musisz wylać ze swojej filiżanki tę starą. Inaczej nic nowego się w niej nie zmieści. Marudzenie, to stara herbata, fuj.

5. Brak wdzięczności za to co się ma

To chyba najważniejsze w tym wszystkim; niedocenianie tego co się ma. A mamy tak wiele, zapewniam Cię; zdrowie, bezpieczeństwo, dom, pieniądze, edukację, ludzi w koło. Tak tak, banały, które przecież każdemu się należą. Guzik prawda. Jesteśmy cholernie uprzywilejowani. Jeżeli w to nie wierzysz, polecam pojechać sobie na przykład do Kambodży czy Kolumbii.
Kiedyś usłyszałam zdanie, że szczęście jest jak mgła. Jak w nim jesteśmy, to go nie widzimy. Dopiero jak z niego wypadniemy, to widzimy, że otulało nas jak kołderka. I wtedy postanowiłam widzieć tę mgłę, a najlepszym sposobem na to jest proste „dziękuję”, zamiast „nie mam wystarczająco, daj mi więcej”.

Do czego dążę z tym teksem? Do tego, że w każdej chwili możemy wziąć nasz los w swoje ręce. Nic, poza naszym schematycznym i nawykowym myśleniem, nie stoi temu na przeszkodzie. Nic.

Jeżeli chodzi o zaburzenia odżywiania, to masz tutaj wspaniałe narzędzie, jakim jest ten blog, na którym znajdziesz tonę informacji o tym co i JAK zrobić, by poprawić swój „los”.
A nie jest to tylko wiedza i doświadczenie moje, ale tysięcy czytelniczek, które zostawiły tu swój komentarz. Nie ma więc co tracić czasu, trzeba korzystać.

Zrozum, w narzekaniu nie ma naprawdę nic nobliwego. Przydeptując się butem do ziemi nie robisz światu przysługi, wręcz przeciwnie. Pozbawiasz go ważnego zasobu, którym mogłabyś się dla niego stać.

*

A jakie są Twoje doświadczenia w tym temacie?