Zawody w diecie

Ostatnio na Wilczym Stadzie pojawił się ciekawy wpis, pod którym rozpętała się jeszcze ciekawsza dyskusja.

Dziewczyny rozmawiałyśmy tak swobodnie o posiłkach z laskami z pracy i wyszło na to, że jem jak smok. One tylko po bułce rano i obiad z pracy i tyle. Jestem w szoku :/obie są grubsze ode mnie.

Widzę tu kilka ważnych wątków, które warto poruszyć, a więc uwaga, poruszam:

1. Porównywanie się

Czy kiedykolwiek pomyślałaś tak: O rany, jem więcej niż mój chłopak! Jestem prosiakiem!
Jeżeli tak, to witaj w klubie. Ja też nie raz miałam ten „problem”. Jednak co się często okazywało, gdy podrążyłam temat? Że on po śniadaniu zjadł paczkę M&Msów, na obiad wziął i zupę i deser, a potem poprawił drożdżówką w biegu. Teraz po prostu nie jest aż taki głodny jak ja – pilnująca regularnych  posiłków. Stąd zupełnie błędne wrażenie, że niby jem jak smok, a on sobie tylko dziubie.

Może też się tak okazać, co wcale nie jest takie rzadkie, że macie podobne zapotrzebowanie kaloryczne. Jeżeli codziennie latasz na siłownie i a do tego masz wymagającą pracę, to jest całkiem prawdopodobne. A jeśli jeszcze na obrazku pojawia się małe dziecko i cały dom na Twojej głowie, to już w ogóle.

Proszę Cię, nie sugeruj się tym co je Twoje otoczenie. Jesteś głodna? Jedz!
Powtarzam: głodna, a nie znudzona, czy w nastroju na czekoladkę. Bądź ze sobą szczera – to raz. Dwa – jedz zgodnie ze swoim zapotrzebowaniem kalorycznym na daną wagę. Trzy – Jedz w większości jedzenie nieprzetworzone.

2. Biurowy kult diety

Sytuacja z życia wzięta – lunch w pracy; każda otwiera swoje pudełko, odwija kanapki i jedna drugiej zapuszcza żurawia w szamę.
O kurcze, pani Kasia ma dzisiaj jedną kanapkę, a Grażynka to tylko jogurcik. Lepiej nie będę wyjeżdżać ze swoją wypasioną jaglanką, za to zjem jabłko co miało być na deser. 
I każda z nas je jakieś śmieszne porcyjki, po których aż nam słabo z głodu. Fakt ten jednak owiewa święta zmowa milczenia. A przecież to bez sensu.
Posiłek ma Cię posilić, a nie zapewnić czołową pozycję w wyścigu o koronę królowej diety.
Zresztą zobacz jakie efekty mają Twoje koleżanki. Czy któraś z nich faktycznie zdołała trwale schudnąć? A Ty?
Od lat słyszysz tylko to samo narzekanie na wagę i jak to trzeba się „wziąć za siebie, bo lato tuż tuż”.
Nie bierz przykładu z tych osób. Bądź mądrzejsza i wypisz się z wyścigu pod tytułem „Kto zje mniej i nie padnie”.

3. One są grubsze ode mnie. Szok!

Czyżby? Jeżeli czytasz regularnie Wilczą to doskonale wiesz dlaczego tak się dzieje.
Jeżeli nie czytasz, to spieszę z pomocą:
Te dziewczyny „oficjalnie” jedzą jak ptaszek, nieoficjalnie zaś regularnie czyszczą lodówkę. Skąd to wiem? Z własnego doświadczenia, z waszego doświadczenia, oraz… z logicznej dedukcji.
No bo przecież jeżeli ktoś je mało to niemożliwe, że waży więcej niż ktoś kto je dużo, prawda? Kilogramy nie biorą się z powietrza, ani nie przyklejają się do nas w ramach kary za grzechy. Każda dodatkowa fałdka ma swoją przyczynę, a bardzo często ona nazywa się DIETA.

Przypomnijmy; nie ma czegoś takiego jak kaloria zaoszczędzona. (Nie zjadłam ani drugiego śniadania, ani obiadu, hurra schudnę!)
Jest tylko kaloria pożyczona, o której zwrot organizm upomni się prędzej czy później. Mało tego, odbierze ją sobie z dużą nawiązką. W pracy z moimi dziewczynami zaobserwowałam, że będzie to nawiązka mniej więcej podwójna. Jeżeli zrobisz sobie deficyt na 500 kalorii, objesz się na 1000, jeżeli na 1000, objesz się na 2000, jeżeli na 50 000 (np. po anoreksji) doświadczysz na własnej skórze co to znaczy ekstremalny głód.

A więc jak to wygląda w praktyce? Jesteśmy na diecie od poniedziałku do czwartku a w weekend nadrabiamy. W późniejszej fazie diety, po kilku latach takiego męczenia organizmu, nadrabiamy jeszcze tego samego dnia, rzucając się na lodówkę wieczorem. I tak w kółko.

I na co się rzucamy? Na brązowy ryż z sałatką? Nie; na słodycze. Organizm wie, że właśnie w nich jest największa koncentracja cukru i tłuszczu, czyli tego, czego on desperacko potrzebuje.
Co jak co, ale jeszcze nie słyszałam żeby ktoś objadał się brokułami.

Co też bardzo ważne, organizm zdążył już spowolnić metabolizm. Przecież to logiczne; jeżeli brakuje odpowiedniej ilości jedzenia, to trzeba gospodarować oszczędnie tym co się ma.
Pomyśl, jeżeli dostałabyś nagle połowę swojej pensji, to bardzo ograniczyłabyś budżet (dla ciała to brak miesiączki, wypadające włosy), bo to by wystarczyło Ci na najpilniejsze opłaty (dla ciała to praca serca, oddychanie) Jest to rozsądne i zrozumiałe. Dlaczego więc dziwimy się, że organizm robi dokładnie to samo?

Co dzieje się potem? Na ten spowolniony metabolizm wpada tabliczka czekolady, ba! zjadasz tylko zwykła kanapkę, a ciało łapie w popłochu wszystkie możliwe kalorie i magazynuje je w biodrach i na brzuchu w postaci tłuszczu. Nie stałoby się tak, gdyby wszystko działało normalnie, na pełnej parze.

I to jest właśnie proste wyjaśnienie fenomenu tycia mimo ograniczania jedzenia.
Tyjesz DLATEGO ŻE ograniczasz jedzenie, a nie MIMO tego.

Jeżeli więc następnym razem, ktoś będzie głupio komentował, że tak dużo jesz, zaproponuj wspólne przejrzenie się w lustrze w ramach sprawdzenia czyja strategia działa skuteczniej. Albo wiesz co? Nic nie mów, po prostu poleć Wilczą.

*

Jeżeli czujesz się zagubiona, nie wiesz co i jak jeść, dołącz do naszego wyzwania z wegańskim jadłospisem. Robię go w całości od 15.03, ale Ty możesz wskoczyć w każdej chwili.
Pełną relację zdaję na Instagramie i Instagram stories (wilczoglodna)